Το Αλά Μπρατσέτα στα πρώτα γενέθλια του εκδοτικού μας

«Στη Στάλω αρέσει πολύ το Μπλε της θάλασσας και του ουρανού. Μοιάζουμε πολύ σε αυτό. Εγώ με την σειρά μου λατρεύω να περπατάω Αλά Μπρατσέτα με ό,τι αγαπώ. Θες είναι οι άνθρωποι μου, θες είναι οι ήρωες, οι σκέψεις, τα συναισθήματα ή τα όνειρά μου. Έχω την εντύπωση πως το ίδιο νιώθει και η Στάλω. Δεν μου το έχει πει, μα μπόρεσα να το δω μέσα από τα μάτια της, αυτούς τους μικρούς καθρέφτες που έχουμε στο πρόσωπο και αντανακλούν το μέσα μας.

Είναι σαββατόβραδο και βρισκόμαστε στην πρωτεύουσα. Το κρύο διαπερνά το κορμί και απειλεί να κάνει το ίδιο στις καρδιές, μα είναι κάποιες που αντιστέκονται.

Παρκάρουμε τα αμάξια μας στο χώρο στάθμευσης του εστιατορίου Ευωχία, σχεδόν ταυτόχρονα. Ανοίγει το τζάμι της και με ρωτάει αν είναι μέσα στις γραμμές. Της χαμογελάω και της απαντώ πως δεν χρειάζεται να ανησυχεί. Ξέρω πως θέλει να είναι σωστή, το ίδιο πάντα κάνω και εγώ. Είναι κρίμα να στερείς μια θέση παρκαρίσματος στον οποιονδήποτε. Η στέρηση από μόνη της ακόμα και σαν λέξη με κάνει να αισθάνομαι άσχημα.

Είμαστε στο ίδιο τραπέζι. Η Στάλω ενθουσιάζεται, το ίδιο και εγώ. Το Μπλε συναντάει το Αλά Μπρατσέτα της λέω και γελάμε. Η βραδιά είναι μαγική. Ο χώρος ειναι όμορφος αν και ο φωτισμός είναι αρκετά χαμηλός. Ποιος χρειάζεται όμως το τεχνητό φως όταν έχει γύρω του ανθρώπους φωτεινούς.

Απόψε γιορτάζουμε τα πρώτα γενέθλια του εκδοτικού μας. Η Άντρη μας, φοράει τα καλά της και είναι ολόκληρη μια λάμψη. Δεν χαμογελάνε μόνο τα μάτια της, μα και η ψυχή της. Και είναι τόσο όμορφο όταν χαμογελάει η ψυχή, ξέρεις. Ο εκδοτικός μας, ονομάζεται Ευγνώμων. Έτσι ακριβώς όπως νιώθουμε εμείς που είμαστε εδώ απόψε. Έτσι όπως πρέπει να νιώθουμε όλοι που μας χαρίστηκε αυτή η ζωή.

Όταν το Μπλε συναντάει το Αλά Μπρατσέτα ένα κρύο βράδυ του Γενάρη σε ένα πάρτυ γενεθλίων ενός ονείρου που έγινε πραγματικότητα, τότε όλα μοιάζουν τουλάχιστον μαγικά. Και τότε κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται μα και είναι σίγουρα Ευγνώμων!»

-Ιωάννα Πιτσιλλή