Νέος συγγραφέας στον εκδοτικό μας οίκο!
Λίγο πριν βγει το καλοκαίρι έκανε την πρώτη του εμφάνιση με το έργο του. Τέτοια ήταν που είναι για να μείνει! Και μας βρήκε το φθινόπωρο να τον υποδεχόμαστε στην οικογένεια των εκδόσεών μας. Ένα είναι πλέον με εμάς.
Ο Αντώνης Χατζηγιάννης είναι ο νέος συγγραφέας μας, ο οποίος μας έχει καταπλήξει με τη γραφή του, με τον λόγο του. Απλός και μεταδοτικός, τόσο όσο να παίρνει τον αναγνώστη από το χέρι και να περπατάνε μαζί καθ’ όλη την αναγνωστική διαδρομή.
Είμαστε σίγουροι πως θα απολαύσετε κι εσείς τη γραφή του όταν πάρετε το έργο του στα χέρια σας.
Αντώνη μας, καλώς ήλθες στην οικογένειά μας!
Ας γνωρίσουμε τον Ανώνη μας μέσα από τα δικά του μάτια…
Πρέπει να ήμουν πρώτη δημοτικού. Το θυμάμαι, όμως, σαν να’ ναι τώρα. Όταν ο δάσκαλος με ρώτησε από πού είμαι και του απάντησα «Από την Ορμήδεια, κύριε». Ορμήδεια είναι το χωριό που κατάγεται η μάνα μου, εκεί που έζησα όλα τα όμορφα παιδικά μου χρόνια με τους γονείς μου και τη μεγάλη μου αδελφή. «Εγώ εδώ άλλο βλέπω», μου απαντάει. Κατάλαβα αμέσως, η ίδια σκηνή να επαναλαμβάνεται με φίλους και γνωστούς της οικογένειας. «Από την Κώμα του Γιαλού, κύριε» διορθώνω και το χαμόγελο ευχαρίστησης του δασκάλου μου είναι δύσκολο να αποτυπωθεί στο χαρτί. Το ίδιο χαμόγελο είχε ο πατέρας μου όταν άκουγε το όνομα του κατεχόμενου χωριού του από τα χείλη μου. Τότε δεν είχα καταλάβει γιατί. Τώρα ξέρω.
Τα χρόνια πέρασαν και οι σπουδές μου προχωρούσαν με δυσκολία. Τεχνολογία τροφίμων και διατροφή στην Αθήνα. Ούτε που ξέρω γιατί ακολούθησα αυτές τις σπουδές. Είναι βλέπεις που σε μια ηλικία που το μόνο που με ένοιαζε ήταν να παίζω μπάλα με τους φίλους μου, έπρεπε να διαλέξω τι θα έπρεπε να σπουδάσω και το επάγγελμα που θα έκανα στην υπόλοιπη ζωή μου, όπως μου έλεγαν τότε. Μάλλον δεν είχαν δίκιο.
Με τα πολλά αποφοίτησα και επέστρεψα στην Κύπρο. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με αυτό που σπούδασα και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να κάνω σεμινάρια και να εκπαιδεύω ανθρώπους, ώστε να μπορούν να γίνονται καλύτεροι στη δουλειά τους, να τους βοηθάω να πετύχουν περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να πετύχουν μόνοι τους, όπως λέει ένας καλός συνάδελφος. Πρώτη φορά ήμουνα σίγουρος τι θέλω να κάνω. Για το τι θέλω να γίνω, όπως λέγαμε μικροί. Τελικά η ζωή πάντα σου δείχνει τον δρόμο. Το θέμα είναι να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά να τον δεις.
Η νοοτροπία της ανάπτυξης, της βελτίωσης και της εξέλιξης έχει εγκατασταθεί για τα καλά μέσα μου. Βλέπεις, αυτά που λέω στα σεμινάρια τα πιστεύω βαθιά. Σε δύο χρόνια ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού και τότε ένιωθα ακόμα πιο σίγουρος ότι βρίσκομαι στο σωστό μονοπάτι. Ότι επιτέλους κάνω αυτό που γουστάρω. Κάτι όμως έλειπε από το παζλ. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Πάντα κάτι μας λείπει, πάντα θέλουμε κάτι παραπάνω. Αυτό σημαίνει εξέλιξη, φτάνει να εκτιμάς και να αγαπάς αυτό που έχεις, αλλιώς θα την πατήσεις.
Γιατί να βοηθάω τους ανθρώπους να πετύχουν περισσότερα μόνο στη δουλειά τους και όχι και στη ζωή τους γενικότερα; Να τι έλειπε! Να τι γέμισε με ακόμα περισσότερο νόημα τη ζωή μου. Έτσι αποφάσισα να γράψω «Το κλειδί» με την ευχή οι ιστορίες του να βοηθήσουν τους αναγνώστες να βελτιώσουν έστω και λίγο τη ζωή τους. Αν έστω και μία ιστορία βοηθήσει έστω και έναν αναγνώστη, έχω πετύχει τον στόχο μου και μπορώ να κοιμάμαι πραγματικά ήρεμος.
Στη ζωή δεν μου έρχονται όλα ωραία, αντιθέτως θα έλεγα. Έχω μάθει, όμως, ότι τα πράγματα που μας συμβαίνουν δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Τα πράγματα είναι όπως είναι, σημασία έχει εσύ πως τα ερμηνεύεις και τι κάνεις με αυτά. Μεγάλο δάσκαλο έχω πλέον έναν Άγγελο, τον γιο μου, που μου δείχνει πώς είναι να γελάς με τα μικρά και ασήμαντα, να χαίρεσαι την κάθε στιγμή και να ζεις τη ζωή με όλη σου την ενέργεια, να τα δίνεις όλα. Δεν θα μπορούσα να έχω κανένα παράπονο από τη ζωή αφού μου έστειλε αυτόν τον Άγγελο.
Σε ευχαριστώ που μου χάρισες μερικά λεπτά από τη ζωή σου για να σου πω ποιος είμαι. Είμαι σίγουρος ότι καθώς διαβάζεις «Το Κλειδί» θα βλέπεις τη ζωή σου να παίρνει άλλη τροπή, με περισσότερες επιτυχίες. Μέχρι τότε να ζεις, να αγαπάς, να ευγνωμονείς και να εξελίσσεσαι.
Εις το επανιδείν