Γεννήθηκα το 1983 και μεγάλωσα στο χωριό Τσέρι της επαρχίας Λευκωσίας. Έχω σπουδάσει νηπιαγωγός στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και αφού εργάστηκα για τρία χρόνια σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία, συνέχισα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο The Οpen University απ’ όπου αποφοίτησα με τον μεταπτυχιακό τίτλο «Master of Education: Leadership and Management». Από τότε και μέχρι σήμερα εργάζομαι σε δημόσια νηπιαγωγεία, όπου μαζί με τις πιο αθώες ψυχές, βρισκόμαστε σε μια αέναη διαδικασία μάθησης και εξέλιξης.

Το μικρόβιο της συγγραφής πρέπει να το κληρονόμησα από τον παππού μου, τον πολυαγαπημένο μου παππού. Η συγγραφή για μένα είναι ανάγκη, είναι ένας τρόπος να είσαι σε επαφή με τον εαυτό σου, να βρίσκεις το κέντρο σου. Πάντα έγραφα για μένα, τις σκέψεις μου σε μορφή ημερολογίου. Το χαρτί ήταν για μένα ο καμβάς πάνω στον οποίο άφηνα να ξεδιπλωθεί η ψυχή μου. Χωρίς φτιασίδια, απλά έτσι όπως ήταν τη συγκεκριμένη στιγμή. Αυτό με βοήθησε να μείνω όσο πιο κοντά μπορώ στην αλήθεια μου, σε έναν κόσμο που συχνά την αλήθεια την προσπερνάει και την περιφρονεί. Με βοήθησε στο να μην σταματάω ποτέ να ψάχνω, έστω κι αν αυτό που έψαχνα μέσα μου δεν μπορούσα να το βρω τη συγκεκριμένη στιγμή.

Κάποιες φορές μου περνούσε από το μυαλό να γράψω κάτι το οποίο να επικοινωνήσω και με άλλους, όχι μόνο με τον εσώτερο εαυτό μου, μα σκεφτόμουν ότι υπάρχουν τόνοι βιβλίων, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να γράψει κανείς κάτι καινούριο. Μέχρι που έπεσε η ματιά μου στo πιο κάτω απόφθεγμα του Καναδού συγγραφέα Charles de Lint: «Να θυμάσαι- κανένας άλλος δεν βλέπει τον κόσμο όπως τον βλέπεις εσύ, οπότε κανένας άλλος δεν μπορεί να πει τις δικές σου ιστορίες». Διαβάζοντας αυτό, σκέφτηκα πως, μπορεί να έχω κάτι να πω που με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δεν έχει ξαναειπωθεί. Και κάπως έτσι, ξεκίνησε το ταξίδι…

Η πρώτη μου συγγραφική δουλειά δεν θα μπορούσε να έχει άλλους αποδέκτες από τα ίδια τα παιδιά, με τα οποία μοιράζομαι εδώ και χρόνια την μισή μου ζωή.