“Μένω σπίτι… Ταξιδεύω Παντού!” ~ μία εκδοχή

Τα αποτελέσματα έχουν ανακοινωθεί, οι τίτλοι των διηγημάτων των νικητών φιγουράρουν στα αναρτημένα ποστ και η Ειρήνη Πολυδώρου-Χατζηβασίλη, μία εκ των νικητών, εμπνέεται και συνθέτει το δικό της κείμενο αναμένοντας να πάρει στα χέρια της το πολυπόθητο βιβλίο με τα είκοσι καλύτερα διηγήματα.

“Παιδί είχα ανέβει σ’ ένα Καρουζέλ κι είχα κάνει το καλύτερο ταξίδι Της Ζωής μου. Τώρα όμως, Μες Στο Σπίτι Δεν Μένει Κανείς, έχουμε όλοι ανοίξει τα φτερά μας. Τι κι αν είχαμε υποσχεθεί ότι θα ήμασταν Για πάντα μαζί; Όμως, Το ποντίκι που κρύβουμε μέσα μας, ίσως είναι η δική μας Μοναξιά.

Τώρα θυμάσαι; Στις 5.4.20 σου είχα πει Σ’ αγαπώ! Παίζαμε στην Τραμπάλα, κάτω από Το πεύκο του Αντώνη και στο βάθος ακουγόταν το αγαπημένο μας τραγούδι «Αγάπη Που Σε Λέγαμ΄ Αντιγόνη».

Από δίπλα, Η Πουλχερία Και Το Ροζ Τόπι, έδιναν ρυθμό στην κίνησή μας. Κάναμε Περιδίνηση Στον Χρόνο Της Μνήμης με τι άλλο, Με Κουπιά Τα Κεχριμπαρένια Κάγκελα της αυλής. Κι ο αντίλαλος από τον Κόρουσμαν τόσο ζωντανός.

Είχες γυρίσει κατάκοπη από την Εφημερία, ανησυχούσες για Το Πρώτο Και Το Τελευταίο Φιλί Του Covid-19. Αποκοιμήθηκες αμέσως, έβλεπες όνειρα… Φορούσε Λευκό Παλτό, Η Άγνωστη Στον Καθρέφτη Σου κι είχες ξυπνήσει ανήσυχη.

Διαβάζω φωναχτά την τελευταία Σελίδα Από Το Ημερολόγιο Εγκλεισμού. Βγαίνουμε επιτέλους, Από Το Σκοτάδι Πάλι Στο Φως!”.

Γράφει η Ειρήνη Πολυδώρου-Χατζηβασίλη.